Mga abyan ko nga Ilonggo

Mga abyan ko nga Ilonggo,

Pito ka tuig na ang nakalipas sugod sang magsaylo kami diri sa Silay, isla sang Negros kaupod ang akon asawa nga si Joy kag sang amon bata nga si Alexander nga grade eight na sini nga tuig. 

Nagkita-ay kami sang akon asawa nga si Joy sa Bacolod tuig 1997,  23 ka tuig na ang nakaligad sa diin 31 anyos siya kag 34 anyos naman ako sang ina nga ti-on (amo ini ang una namon nga pagkita-ay sa Bacolod).  Matapos ang long distance love affair humalin sa Japan pakdto sa Negros, nagpakasal kami sa simbahan sang Bacolod, Abril 1998. 

Sang ini  nga ti-on, indi pa masyado kilala ang gina tawag nga internet pero amon ginpadayon ang paghiguma-anay paagi sa sulat ukon “love letters” sa diin nagagamit kami sang Ingles nga lengwahe para mag intsindihanay. Nagtapos sa University of the Philippines si Joy kag makit-an gid ang iya ka sagad sa pag gamit sang Ingles. 

Ako naman naga disenyo sang mga TV sa kompanya sang  Panasonic nga ibaligya  sa mga merkado sang Southeast Asian countries kalakip na ang Pilipinas, rason nga nakatuon ako maghambal sang Ingles apang indi pa amo sina ka sagad tungod may edad na ako sg nagsugod tuon  sini. Kag dako nga bulig ang pagbalusay namon sg love letter ni joy para mag nami ang akon pag  Ingles. 

Paagi sa Katoliko nga simbahan, mas nagkilalahay pa gid kami. Antis ko pa man sya makilala, naga attend ako sa Katoliko nga misa sa simbahan malapit sa amon balay sa Japan pero wala pa ako ma bunyagan sadto nga ti-on bilang katoliko. Sa pareho nga simbahan nakipag abyan ako sa tiya ni Joy kag sa iya Japanese man  nga bana. 

Sila may ara pa gid sg balay sa Bacolod sa  diin  gin imbitahan nila ako magbakasyon nagligad nga summer, tuig 1997. Amo ini ang una ko nga bisita sa Isla sang Negros. Kag una ko nga nakita si Joy sa daan nga airport sa Bacolod. Asta subong madumduman ko sa gihapon si Joy nga nagasuksok sg matahom kag bulaklakon nga bestida sang sadto nga ti-on.

Kag sa una ko nga bisita sa Negros, gin bunyagan ako bilang Katoliko. Ini ang gin rekomendar sang tiya ni Joy. Gin hatagan ako sang pari sg pangalan nga “Francisco Xavier”,  halin sa pangalan sang santo nga nagpakilala sang Katolisismo sa Japan 400 ka tuig ang nakalipas tungod ang pari gin bun-ag man sa Basque pareho sa santo. 

Nag tinir kami sa Japan sa sulod sang 15 ka tuig. Sa una, medyo mabudlay para kay Joy ang mag adjust/maanad sa Japanese nga kabuhi. Sang nakita ni Joy ang mga puno sa dalan nga nagakahulog ang dahon sa una nga adlaw sang autumn sugod sang magkadto sya sa Japan, Nagsinggit sya “ Hala nagaka patay ang puno!”. Ini ang talan awon nga wala gakatabo sa pilipinas amo nga natural lg nga makibot sya. 

Sang tuig 2005, nakaangkon kami sang isa ka bata nga lalaki kag amon sya gin pangalanan nga “Ken”  common man sa Japan kag Pilipinas. Abril 2013, sang nagtungtong na si Ken sa elementarya, nagsaylo kami sa Silay kun sa diin nagdako si Joy. Singkwenta anyos ako  sang ini nga ti-on kag may ara na lang lima ka tuig antis sg retirement.  

Sang nabal-an sang akon mga abyan kg pamilya nga ma retire na ko timprano,hambal nila kanugon sang kwarta tungod dako ang sweldo sa kompanya sang Panasonic kag ag ila man napinsaran nga mabudlayan na ko mangita sang bag-o nga ubra sa Pilipinas.  

Pero nag-ubra na ko sa Japan sa sulod sang 28 ka tuig. Kun nabati-an nyo ang tinaga nga “Karou-shi” buot silingon, patay na sg tam-an ka ubra. Stressful ang ubra sa Japan. Pagkatapos sang 28 ka tuig nga  panrabaho, nagdesisyon ko nga I enjoy ang akon nabilin nga kabuhi sa Pilipinas.